Ciekawe jak smakuje takie prawdziwe słodko-gorzkie cydrowe jabłko? Nie miałem jeszcze nigdy okazji spróbować; przynajmniej nie w postaci – że tak tu ujmę – nieprzetworzonej 😉

Czekałem, czekałem – no i wreszcie doczekałem się własnych owoców! Wprawdzie na razie moje jabłuszka liczę na sztuki, ale to przecież dopiero początek 🙂

Kingston Black (odmiana kwaśno-gorzka) zaczyna się rozkręcać, choć oczywiście wolniej niż bym sobie tego życzył 🙂 Po pojedynczych jabłkach w poprzednich sezonach, produkcja wzrosła do kilkunastu sztuk – z czego niestety jedynie te 7 przetrwało do zbiorów:

Coś chyba nie idzie do końca dobrze, bo po takim dość już przecież pokaźnym drzewku spodziewałbym się więcej niż te raptem 0,6 kg…

Być może ten rok jest dla jabłoni w ogóle niekorzystny, bo wiele sadów – w odróżnieniu od tego co działo się rok temu – w tym sezonie świeci pustkami. A może zbyt mocno przyciąłem to drzewko na wiosnę, bo kwiatków nie było w sumie zbyt wiele? Ale też spośród zakwitniętych, sporo nie zawiązało żadnych owoców… 🙁

Plan naprawczy na przyszły sezon jest taki, że minimalizuję wiosenne cięcia (chociaż jeśli ktoś chce zrazy do szczepienia, na pewno coś się znajdzie; więcej na forum) – drzewko i tak jest już dość ładnie uformowane. Dodatkowo, co może najważniejsze w tym wszystkim: postawiłem wreszcie ul i przysposabiam pszczoły!

Na razie zapoznają się z terenem i zupełnie nie wchodzą przy tym nikomu w paradę 🙂 Chociaż nie sposób nie zauważyć zmiany: obecnie gdziekolwiek coś kwitnie, krzątają się te małe zapylacze – wcześniej, pomimo że to jest teren wiejski, pszczoły należały raczej do rzadkości. Bardzo jestem ciekawy jak to się przełoży na plony – liczę na to, że skuteczność zapylania będzie zdecydowanie lepsza.

Jeśli chodzi o degustację tegorocznych owoców, Kingston Black ponownie nieco mnie rozczarował – chociaż może bardziej sprawiedliwe byłoby stwierdzenie, że pomimo moich wygórowanych oczekiwań, niczym szczególnym mnie nie zaskoczył 🙂 Jest to niewątpliwie bardzo smaczne i aromatyczne jabłko, ale poza tym niczym nie odbiega od „normalnych” odmian. Nie wyczuwa się w nim tanin – nie ma żadnego gorzkiego ani ściągającego posmaku. Najbliżej mu chyba do malinówki. Może to się jeszcze zmieni z czasem – podobno zawartość tanin zwiększa się wraz z rozwojem masy korzeniowej, i młode drzewka mogą sobie z tym jeszcze nie radzić… Zobaczymy.

W sumie chyba najbardziej istotne jest jaki z tej odmiany wyjdzie cydr… Na razie jabłuszka leżą i jeszcze „dochodzą” – bo oczywiście, że będę wyciskał z nich sok! Spodziewam się rzędu 300ml, z czego trochę jeszcze ubędzie podczas zlewania znad osadu – w sumie powinno starczyć na szklankę 😉

Nowością w tym roku jest Somerset Redstreak, który obrodził poniższym jabłuszkiem. W sumie owoce były dwa, ale tylko to jedno dotrwało do zbiorów 🙁

I tutaj – nareszcie – jestem bardzo pozytywnie zaskoczony: to jabłko jest ohydne! 😉 Już wcale mnie nie dziwi, że nikt tych cydrowych odmian nie hoduje u nas na większą skalę!

Ta odmiana należy właśnie do grupy słodko-gorzkich, czyli ma niewielką zawartość kwasu oraz dużą zawartość tanin. I to czuć! Po pierwsze, jabłko w smaku jest w ogóle niekwaśne – kompletnie – jest po prostu mdłe. Po drugie – co może być konsekwencją braku kwasu, ale może coś jeszcze jest na rzeczy – w ogóle nie smakuje jabłkiem! Wiadomo, że jabłka są różne: jedne smakują tak, inne nieco inaczej – niemniej jednak zawsze wiadomo, że je się jabłko. Za to w tym przypadku? Niby gryzę jabłko, ale to kompletnie nie smakuje znajomo! Nie wiem nawet do czego to porównać… skrzyżowanie niesłonego ziemniaka z gotowaną marchewką? 😉 I po trzecie – co mnie najbardziej cieszy – to jabłko jest na prawdę gorzkie! Kilka ruchów szczęką i w ustach rozlewa się wyraźna gorycz, która pozostaje na pewien czas po przełknięciu. No po prostu idealnie! 😉

Muszę przyznać, że kamień spadł mi z serca! Do tej pory cały czas kołatała mi się po głowie wątpliwość, czy z tymi cydrowymi jabłkami to nie jest czasem jakaś ściema i naciąganie – teraz już wiem że ZDECYDOWANIE jest to osobna, zupełnie inna kategoria!

Teraz pozostaje jedynie czekać na większe zbiory. Akurat w przypadku tej odmiany zapowiada się to dość obiecująco, bo Somerset Redstreak rośnie jak oszalały. Nie wiem czy trafił na jakiś wyjątkowo podatny grunt, czy ta odmiana po prostu tak ma – ale przyrosty ma po prostu niesamowite, i jedyne kłopot jaki mam z tym drzewkiem, to że wszystkie gałęzie chcą iść pionowo do góry – w związku z czym co najmniej dwa razy w sezonie praktycznie każdą muszę przygiąć, żeby nadać mu jakąś mniej miotło-podobną formę. Efekt na razie jest średnio-pokraczny – ale walka trwa! 🙂

W tym sezonie spodziewam się jeszcze dwóch Dabinett’ów. Ta odmiana, również słodko-gorzka, jest dużo późniejsza – myślę że będę musiał poczekać na nie jeszcze kolejny miesiąc. Na razie powoli nabierają rumieńców:

Nie mogę się doczekać, żeby spróbować czy i to jabłko będzie takim samym słodko-gorzkim zaskoczeniem! 🙂