Drzewka przycięte, podkładki poszczepione – nowy sezon uważam za otwarty 🙂

Jak co roku, pod koniec lutego zabrałem się za cięcie jabłonek po zimie. Coraz więcej jest z tym pracy, bo drzewek mam już lekko licząc ponad 30, a część z nich jest już całkiem pokaźnych rozmiarów.

Coraz więcej jest też pozostałych po cięciu „patyków”, które mogę udostępniać do szczepienia. W tym roku obdzieliłem już wszystkich zainteresowanych, a wciąż została mi cała lodówka 🙂

Więc jeśli ktoś właśnie obudził się z zimowego letargu i ma ochotę zaszczepić sobie cydrowe odmiany, to zapraszam do kontaktu. Wciąż mogę zaproponować:

• Medaille d’Or
• Dabinett
• Kermerrien
• Noel des Champs
• Kingston Black
• Marie Menard
• Bisquet
• Frequin Rouge
• Judeline
• Foxwhelp
• Tremlett’s Bitter
• Douce Coët Ligné
• Harry Master’s Jersey

Więcej o tych odmianach można poczytać tutaj: angielskie odmiany cydrowe i tutaj: francuskie odmiany cydrowe.

Jak ktoś nigdy nie szczepił, to najwyższy czas spróbować – to naprawdę nie jest trudne! O tym jak się do tego zabrać pisałem np. tutaj: szczepienie i okulizacja.

Ja w tym roku „robię” sobie więcej drzewek z francuskich odmian, w szczególności Douce Moën oraz Douce Coët Ligné, bo tak jak wspominałem poprzednio, cydr z tych odmian ma głęboki, ciemny kolor – a taki mi się podoba.

Zrazy szczepię na podkładkach M26 – czyli tak zwanych „półkarłowych”. Na duże nie mam już miejsca, a karłowych M9 nie lubię, bo się wywracają jak się ich porządnie nie przywiąże do palików. Może jestem staromodny, ale uważam, że co jak co, ale drzewo to powinno potrafić samo ustać 😉

Podkładki jak zwykle zakupione w Internecie, na „sadowniczy.pl”. Z jakością w tym sklepie to trochę jest loteria, bo on chyba pełni rolę agregatora i udostępnia towary od różnych dostawców. Poszczególne partie potrafią bardzo się od siebie różnić. Podkładki czasem przyjdą porządnie ukorzenione, a czasem są to praktycznie gołe patyki. Niemniej jednak do tej pory wszystkie mi się ostatecznie przyjmowały.

Zrazy z Douce Coët Ligné miałem grubsze i akurat idealnie spasowały do średnicy podkładek:

Natomiast zrazy z Douce Moën miałem bardzo cienkie, więc podkładki nacinałem tylko trochę, żeby łączone powierzchnie jak najbardziej do siebie pasowały:

Oczywiście nie zawsze uda się tak naciąć, żeby powierzchnie były idealnie spasowane. Mnie nacięcie na podkładce przeważnie wychodzi nieco szersze. W takim przypadku bardzo ważne jest, żeby zraz dosunąć do jednego z brzegów, a nie centrować na środku. Zrastanie rozpoczyna się od kory, więc kora zrazu musi by być zrównana z korą podkładki przynajmniej z jednej strony.

Gumka zwiększa docisk i eliminuje ewentualne szpary między powierzchniami – na szczęście zrazy i podkładki są zwykle dość wiotkie, więc bardzo łatwo poddają się takiemu dociskowi.

Natomiast to dodatkowe nacięcie w połowie miejsca szczepienia zdecydowanie ułatwia operację, bo dzięki temu zraz trzyma się na docelowym miejscu w trakcie owijania folią, a nie pływa na wszystkie strony.

Jeśli ktoś ma w planie szczepić więcej podkładek, to polecam zamiast zwykłej folii oraz gumek recepturek zaopatrzyć się w specjalnie „sadownicze” wersje: np. taśma Medifilm i kauczukowe paski Flexiband. Taka sadownicza taśma bardzo dobrze przylega i chroni miejsce szczepienia, ale jednocześnie nie odparza, no i nie trzeba jej ściągać, bo sama się złuszcza po sezonie lub dwóch. Podobnie paski sadownicze – również same z czasem odpadają.

Chyba nabrałem już trochę wprawy, bo zaszczepienie tych 20 podkładek zajęło mi niecałe dwie godziny:

Teraz wiaderko postoi dwa tygodnie w garażu, w temperaturze kilkunastu stopni, żeby zrazy i podkładki się wstępnie połączyły – a potem do gruntu. W maju, te które się przyjmą przesadzę na docelowe miejsce!