Zrobiłem taki eksperyment: podzieliłem nastaw na cydr na 3 damy, z czego każdą umieściłem w innej temperaturze – jedną w lodówce ~10C, drugą w schowku gdzie temperatura oscylowała w okolicy 18C, a trzecią w ciepłym miejscu gdzie cały czas było około 24C.
Po fermentacji (drożdże LV1116) i kilkumiesięcznym dojrzewaniu, czas na krótkie podsumowanie.
Jadę do Warszawy na rozstrzygnięcie Pomony, gdzie moje cydry zakwalifikowały się od finału w obydwu kategoriach. Na chłopski rozum mam gwarantowane trzecie miejsce w kategorii cydrów brettowych: do finału dotarły trzy takie cydry, w tym mój. Będzie ciekawie 
Ale nie cieszmy się na wyrost – lepiej zrobię jak przypomnę sobie co to za cydry posłałem na ten konkurs, no i jak je przygotowywałem – a nuż ktoś zapyta Dobre notatki to jednak podstawa, bo kilka miesięcy (i kilkanaście cydrów) później nie zawsze pamięta się wszystkie szczegóły.
Niezależnie jakie będzie rozstrzygnięcie, fakt że zakwalifikowałem się do finałów cieszy sam w sobie. Dla ciekawych, poniżej zamieszczam historie obydwu aspirujących do podium cyderków. Wyjątkowo będzie trochę powtórek z poprzednich wpisów – ale tak będzie wygodniej, niż biegać tam i z powrotem za odnośnikami.
Nałożyć kroplę i odczytać wynik – prostszego sposobu pomiaru zawartości cukru nie można sobie chyba wyobrazić. Refraktometry już dawno wyszły z laboratoriów i cieszą się coraz większą popularnością również wśród amatorów.
Ale oprócz tego że wynik otrzymujemy w znajomych jednostkach, praktycznie nic więcej nie łączy ich z powszechnie używanymi areometrami. Warto przyglądnąć się nieco bliżej jak tak na prawdę działa refraktometr, bo w tej pozornej prostocie kryje się wiele niuansów, a informacje jakie można znaleźć na ich temat są wciąż zdawkowe, i zwykle są to te same w kółko powtarzane ogólniki.