Zrobiłem taki eksperyment: podzieliłem nastaw na cydr na 3 damy, z czego każdą umieściłem w innej temperaturze – jedną w lodówce ~10C, drugą w schowku gdzie temperatura oscylowała w okolicy 18C, a trzecią w ciepłym miejscu gdzie cały czas było około 24C.
Po fermentacji (drożdże LV1116) i kilkumiesięcznym dojrzewaniu, czas na krótkie podsumowanie.
Jadę do Warszawy na rozstrzygnięcie Pomony, gdzie moje cydry zakwalifikowały się od finału w obydwu kategoriach. Na chłopski rozum mam gwarantowane trzecie miejsce w kategorii cydrów brettowych: do finału dotarły trzy takie cydry, w tym mój. Będzie ciekawie 😉
Ale nie cieszmy się na wyrost – lepiej zrobię jak przypomnę sobie co to za cydry posłałem na ten konkurs, no i jak je przygotowywałem – a nuż ktoś zapyta 😉 Dobre notatki to jednak podstawa, bo kilka miesięcy (i kilkanaście cydrów) później nie zawsze pamięta się wszystkie szczegóły.
Niezależnie jakie będzie rozstrzygnięcie, fakt że zakwalifikowałem się do finałów cieszy sam w sobie. Dla ciekawych, poniżej zamieszczam historie obydwu aspirujących do podium cyderków. Wyjątkowo będzie trochę powtórek z poprzednich wpisów – ale tak będzie wygodniej, niż biegać tam i z powrotem za odnośnikami.
Nałożyć kroplę i odczytać wynik – prostszego sposobu pomiaru zawartości cukru nie można sobie chyba wyobrazić. Refraktometry już dawno wyszły z laboratoriów i cieszą się coraz większą popularnością również wśród amatorów.
Ale oprócz tego że wynik otrzymujemy w znajomych jednostkach, praktycznie nic więcej nie łączy ich z powszechnie używanymi areometrami. Warto przyglądnąć się nieco bliżej jak tak na prawdę działa refraktometr, bo w tej pozornej prostocie kryje się wiele niuansów, a informacje jakie można znaleźć na ich temat są wciąż zdawkowe, i zwykle są to te same w kółko powtarzane ogólniki.